Ο Χρήστος Παυλίδης ήταν για πολλά χρόνια ο μοναδικός ζωγράφος της Ξάνθης. Ήταν άνθρωπος που με την ξεχωριστή του παρουσία στήριξε ένα χώρο που αργότερα πλαισίωσαν οι νεότεροι, πολλοί από τους οποίους υπήρξαν και μαθητές του. Το να εγκατασταθεί κανείς στην Ξάνθη του 1946, σ᾿ αυτήν τη μικρή τότε ακριτική πόλη, και να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, δήλωνε, εκτός από μια απεριόριστη αγάπη για την τέχνη μεγάλη τόλμη και αποφασιστικότητα που έφθανε στα όρια του πείσματος. Δούλεψε ασταμάτητα με ρυθμούς γρήγορους και με μια απίστευτη παραγωγικότητα έδωσε μεγάλο αριθμό έργων. Τα έργα αυτά, πέρα από την εικαστική τους αξία, είχαν και μεγάλο ιστορικό τοπικό ενδιαφέρον. Αποτυπώνονται οι γωνιές της Ξάνθης, οι ομορφιές της Παλιάς Πόλης, μέσα από μια διαχρονικότητα και φαίνονται συγκρινόμενες με τη σημερινή κατάσταση οι μεταβολές που επέφερε ο πολιτικός στα σοκάκια και στα σπίτια.
Γεννήθηκε στην Αττάλεια το 1913. Η προσφυγιά φέρνει την οικογένεια του στην Αθήνα και ο μικρός Χρήστος γράφεται στην Ιταλική Σχολή. Πέρα από τις βασικές του σπουδές, το μεράκι του εκδηλώνεται στα κραγιόνια και στα μολύβια και το καφενείο του πατέρα του είναι η πρώτη γκαλερί που τον φιλοξενεί. Σε ηλικία 11 ετών τον ανακαλύπτει ο Διευθυντής της Σχολής Καλών Τεχνών, Γ. Ιακωβίδης, και τον εγγράφει στη Σχολή. Κάτω από την καθοδήγηση των Λύτρα, Γερανιώτη και Βικάτου αποφοιτά το 1927 από το τμήμα ιχνογραφίας – κοσμηματογραφίας. Αργότερα κάνει νέα εγγραφή στο τμήμα γλυπτικής και με δάσκαλο το Θωμά Θωμόπουλο ολοκληρώνει τις σπουδές του το 1932. Ρίχνεται αμέσως στη δουλειά και τα πρώτα βραβεία έρχονται το 1924 και το 1952. Παραμένει στην Αθήνα και εργάζεται ως χαράκτης – χρωμολιθογράφος. Το 1946 εγκαθίσταται στην Ξάνθη και εργάζεται ως καθηγητής στην τότε Εκκλησιαστική Σχολή. Διατηρεί εργαστήριο στην Ξάνθη. Από τα χέρια του πέρασαν και πήραν τα πρώτα μαθήματα αρκετοί από τους σημερινούς Ξανθιώτες ζωγράφους. Ο Χρήστος Παυλίδης πέθανε το 1998.
Από άποψη εικαστική το έργο του το διακρίνει ο ρεαλισμός. Κινείται δηλαδή στη λογική της πιστής απόδοσης του θέματος με μικρές μόνο χρωματικές παρεμβάσεις. Πιστός στην αρχή της ζωγραφικής «εκ του φυσικού» αναζητά το θέμα έξω από το εργαστήριο. Φορώντας τον κλασικό του μπερέ, χαρακτηριστική φιγούρα, δίνει επιτόπου τη μάχη με το φως και τη σκιά, διαμορφώνοντας μια προσωπική απαλή χρωματική γκάμα. Δε δέχεται καμιά παρέμβαση, πιστεύοντας ότι, πέρα από την αλλοίωση της φύσης, αυτό δημιουργεί και ένα μεγάλο ψέμα. Θεματικά κινείται στην περιοχή της τοπιογραφίας, της νεκρής φύσης και της προσωπογραφίας. Δεν ξεχνά τη γλυπτική απέναντι στην οποία παραμένει πάντα σοβαρός, με προσήλωση στις τέλειες αναλογίες.
Στη συλλογή «Παυλίδης» περιλαμβάνονται πενήντα (50) πίνακες ζωγραφικής και δύο γλυπτά. Τα πρώτα είκοσι (20) έργα αποκτήθηκαν το 1997, δωρεά του ίδιου του ζωγράφου. Η συλλογή συμπληρώθηκε το 2002. Η κόρη του, κ. Ζωή Παυλίδου – Καραφίδου, δώρισε στην πινακοθήκη άλλα τριάντα (30) έργα ζωγραφικής και τα δύο (2) γλυπτά. Όλα τα έργα βρίσκονται στην πινακοθήκη αναρτημένα και στη διάθεση των επισκεπτών. «Η τέχνη είναι κατανοητή, όταν είναι ρεαλιστική και αληθινή. Δε χρειάζονται ειδικές γνώσεις ούτε ειδική παιδεία για να συγκινηθεί κανείς από αυτή…» έλεγε ο ίδιος.
